Cambodia

Vanuit ho chi min city gingen we met de nachtbus naar Cambodja. Tijdens de rit naar de hoofdstad zagen we veel speciale minivans voor Cambodjanen. In deze busjes zitten 40 inzittenden ipv 15 toeristen. Je vraagt je misschien af waar die dan moeten zitten! Ze maken dit mogelijk door een plank met touwen vast aan de achterkant het busje zodat de laadruimte iets groter wordt, vervolgens is het proppen geblazen. Waarschijnlijk verdient de eigenaar van deze minivan aan de meer dan twee en half keer zo volle bus nog veel minder dan aan de bus met toeristen! Maar zo werkt het hier en we kunnen het leien zullen we maar zeggen.

Na een 14 uur durende busrit kwamen we zwetend als otters aan in hoofdstad Phnom Penh, de airco had het namelijk begeven. Eenmaal in Phnom Penh dachten we wel te kunnen lopen naar het hostel wat we uitgezocht hadden, maar na 15 minuten lopen, zoeken en zweten hebben we ons toch maar over laten halen om ons voor 1 dollar te laten brengen. Om af te koelen van de oververhitte busrit en de zoektocht hebben we een heerlijke koude douche genomen en daarna zijn we de stad te voet gaan verkennen.

Phnom Penh is een erg arme stad waar je nog goed kan zien dat de Rode Khmer aan de macht is geweest. Deze groepering onder leiding van Pol Pot en zijn zieke gedachtes hebben ervoor gezorgd dat er in heel Cambodja zo'n 3 van de 8 miljoen inwoners zijn geëxecuteerd. En niet met gas of kogels, maar door dagen te zijn gemarteld tot de mensen en hun lichamen het niet meer aankonden. Ze gaven dan toe zonde te hebben begaan, die ze vaak niet hadden begaan, en werden dan doodgeslagen, gestoken of geranseld. Kogels en gas waren te duur.
Pol Pot wilde een communistische staat creëeren waarin iedereen gelijk was en waar iedereen op het platteland zou werken. Wie te slim waren en of een bedreiging vormde werd naar de martelkampen gestuurd.
Vandaag de dag is er een momument op de plaats van het martelkamp bij Phnom Penh. Wij zijn er geweest en hebben letterlijk de botten kunnen zien uitsteken uit de grond bij de zo genoemde 'Killing Fields'. Bij hevige regenval stroomt de modder wel en komen er hele skeletten naar de oppervlakte heel bizar!

Van iets vreselijks, moesten wij de overgang maken naar iets prachtigs. Het Nederlands elftal behaalde de halve finale. We hadden dit keer zo veel zin om te kijken op dit fijne tijdstip, dat we besloten op de kamer te kijken. Dit bleek gek genoeg toch een stuk minder gezellig!

Na Phnom Penh wilden we graag naar Koh Rong gaan, een mooi eiland waar we veel goede verhalen over hadden gehoord. Gelukkig kwam Nadine er nog net op tijd achter dat we het visum wat we nodig hebben in Thailand alleen nog maar in Phnom Penh konden aanvragen. Voor het vertrek naar Koh Rong zijn we dus naar de Thaise Ambassade gegaan. We moesten een formulier invullen. Bij het inleveren van dit formulier kwamen we er al snel achter hoe corrupt ze hier zijn. De medewerker van de ambassade vertelde ons namelijk dat we een vliegticket het land uit moesten hebben voor we het visum aan konden vragen. Nog steeds geloven we dit verhaal niet, maarja wat kan je doen als ze zeggen dat je dat nodig hebt en je dat vliegticket niet hebt. Nou ze hadden gelukkig wel een oplossing, ze konden ons wel helpen. Maar voor niets gaat de zon op, helemaal niet in Cambodja. Voor 5 dollar per persoon was het geregeld. Uiteraard stopt deze man dit geld gewoon in zijn eigen zak. Na de paspoorten achter te hebben gelaten moesten we snel terug naar het hotel. De tassen ophalen omdat de bus naar Sihnoukville kort na ons corrupte avontuur vertrok.

Aangekomen in Sihanoukville regende het pijpenstelen. We hadden al van Anita gehoord dat toen zij er was het vier dagen lang had geregend, dus we vreesde het ergste. Toch hebben we het risico maar genomen en hebben we een bootticket naar Koh Rong geboekt. En everything went wrong, althans op de boot. De boottocht zou 3 kwartier duren en we zouden met een snelle boot gaan. Nou je begrijpt het al, het duurde iets langer. Om te beginnen moesten we een uur wachten tot de boot er was. Toen moest al het afval van het eiland van de boot af. En toen mochten we deze prima boot op. Helaas mochten we na vijf minuten van boot wisselen. We kregen een open, oude hele langzame boot. Het smoesje, de benzine is op. Jaja dat geloven we na net nog tien jerrycans met benzine te heb zien staan op de boot. Waar we zojuist nog droog zaten werden we in deze behoorlijk heftige storm tot ons ondergoed nat van het opspattende zeewater en de regen. Ook hield een drietal hun maaltijd niet binnen, je kunnen wel raden wie daar één van was. Na drie uur in plaats van drie kwartier kwamen we aan op dit toch wel hele mooie eiland!

Aangekomen op Koh Rong waren we al snel alles weer vergeten. Het werd namelijk droog en we hadden een prachtige bungalow aan het super witte zandstrand. En het werd nog beter, we kregen onze BBQ. Na alle BBQ Facebookfoto's uit Nederland, keken we er behoorlijk naar uit!
De komende dagen was het alleen maar genieten want de zon bleef nog even schijnen. Met een budget van $ 200, aangezien er geen pinautomaat op het eiland is, konden we dan ook niet meer doen dan chillen en eten. Om een dagje langer te blijven hebben we zelfs nog 20 euro moeten inwisselen. Ook was het weer tijd voor een voetbalwedstrijd. Deze keer om 3 uur s'nachts, we zijn eerst maar even gaan slapen. En gelukkig maar want na de verlenging en strafschoppen zagen we het alweer licht worden toen we na uitschakeling in de halve finale teleurgesteld terug liepen maar ons bed.

Na vier dagen rust op dit prachtige eiland, kwamen we erachter dat we een beetje reismoe waren. We merkten dat zelfs op zoek gaan naar een slaapplaats en eten te veel moeite was. Gelukkig was de bootrit terug prima doordat we met moeite de eerste boot, speedboot, in konden. De andere helft van de mensen was gedwongen tot het varen op de langzame boot.

Eenmaal aangekomen in Sihanoukville hebben we decadent een taxi gedeeld met een oudere Australiër naar Phnom Penh. Om zo deze toch wel prettige manier van reizen te ervaren. Geen onnodige stops omdat het vervoersbedrijf zonodig premie wil opstrijken voor het afleveren van klanten. Ook zaten we een stuk comfortabeler en hoefde we niet naar irritante muziek te luisteren.

Terug in Phnom Penh hebben we onze paspoorten met visa weer opgehaald. Uiteraard was het weer even spannend of alles goed was gegaan. Het ging mog bijna mis door onze strakke planning. Bus van 10.00 terwijl we vanaf 08.30 ons paspoort als belooft op konden halen. Natuurlijk ontkende de beste meneer dat hij beloofd had dat we ze 08.30 konden ophalen. Gelukkig regelde hij toch iets waardoor we de visa al na een half uur kregen. Ze lagen zo bleek later gewoon klaar, dus waarom we moesten wachten voor het loket was ons een raadsel! Gelukkig kwamen we 09.30 aan bij de bus, we waren ruim op tijd voor de bus naar Siem Reap.

In Siem Reap hebben hebben we echt de toerist uitgehangen. Drie dagen lang tempels bekijken met als hoogtepunt toch wel de zonsopkomst bij Angkor Watt.
We hebben bizar veel souvenirs gekocht, een groot schilderij, een klein schilderij, een zandstenen olifant en tijger, een fluit, 4 sjaals en verschillende kaarten. Te veel om allemaal nog 3 maanden met ons mee te slepen. We besloten om een pakketje naar huis te laten sturen.

Echt geluk met tuk tuks hadden we in Siem Reap trouwens niet. De eerste Tuk Tuk was te laat waardoor Nadine volledig in de stress was of we de zonsopkomst wel gingen halen. De volgende dag kwam de tuk tuk gewoon niet op dagen. Gelukkig rijden er wel een paar 100 rond in de stad en vonden we snel een nieuwe.

Bij de tempels in Siem Reap wemelt het van de jonge kinderen die spullen willen verkopen. Erg sneu, het liefst wil je ze allemaal wat geven, wat uiteraard niet kan omdat het er echt heel veel zijn. Toch kon Nadine het af en toen niet laten een om klein schatig kindje iets te geven.
Ook heeft Nadine nog verloren met boter, kaas en eieren van een klein meisje. Binnen 5 seconde had het meisje al gewonnen, zodat Nadine een souvenir moest kopen. Dit werd een magneetje voor op de koelkast. Dat had het meisje ook al wel verdiend omdat ze in het Nederlands, Frans, Engels en Duits tot tien kon tellen.

Na 3 dagen tempels was het tijd om afscheid te nemen van Cambodja en terug te gaan naar Thailand. Deze keer de eilanden van Thailand, waar we op dit moment zijn.